پروژه عمران دانشجویی و اجرایی ، راهسازی و فولاد وبتن و متره پوش اور بهسازی

از ما پروژه میراگر بخواهید

تیم عمران پروژه 

انجام دهنده تمامی پروژه های میراگر 

انواع جداسازها و میراگرها

در سازه های معمول عموما میرایی سازه به اندازه ای نیست که پاسخ سازه در برابر تحریکات قوی را به شکل محسوسی کاهش دهد. در این سازه های بدون تجهیزات میراکننده خسارات قابل توجهی در اعضای سازه ای و غیر سازه ای ایجاد می شود. البته اغلب این سازه ها می توانند بدون فروپاشی کامل تا حد زیادی ایمنی ساکنان این سازه ها را تامین نمایند، ولی از نظر اقتصادی هزینه تعمیر و مقاوم سازی قابل توجهی را به مالکین خود تحمیل می کنند. افزودن سیستم های کنترل ارتعاشات به سازه های معمول با میرایی کم، باعث افزایش میرایی و کاهش خسارت ایجاد شده در اعضای اصلی این سازه ها می شود. وسایل و روش های بسیار متنوعی برای بهبود رفتار این سازه ها در حین زلزله وجود دارد. در بیشتر این روش ها تغییر شکل های ایجاد شده در اعضای اصلی با استفاده از کنترل و محدود کردن تغییر شکل به اعضای مخصوص تعبیه شده در سازه، کاهش داده می شود. سیستم های کنترل غیر فعال را در حالت کلی می توان به دو دسته جداسازهای پایه، و میراگرها دسته بندی نمود. در ادامه به تعدادی از این سیستم ها اشاره شده است.

انواع جداسازهای لرزه ای

برای جدا کردن سازه از پایه از تکیه گاه های ویژه استفاده می شود. این تکیه گاه ها دارای سختی قائم مناسب و سختی جانبی کم هستند. نیروهای قائم ناشی از بارهای ثقلی توسط سختی قائم مناسب تکیه گاه به زمین منتقل می شود. سختی جانبی کم جداساز باعث افزایش دوره تناوب نوسانی سازه شده که این موضوع در هنگام زلزله از انتقال بخش عمده ای از مولفه حرکت افقی زمین به سازه جلوگیری می کند. به این ترتیب بخش قابل توجهی از انرژی زلزله به سازه وارد نمی شود.

برای ساخت جداسازهای پایه عمدتا سامانه های الاستومری شامل الاستومرهای طبیعی و مصنوعی، یا سامانه های لغزشی با پوشش تفلونی یا فولاد ضد زنگ یا ترکیب هر دو، مورد استفاده قرار می گیرد. در ادامه به تعدادی از جداسازهای مورد استفاده اشاره شده است.

جداسازهای الاستومری طبیعی با میرایی کم

در جداسازهای الاستومری طبیعی با میرایی کم عمدتا از لایه های ورق فولادی مابین یک لایه ضخیم ماده الاستومری استفاده می شود. انتقال نیروهای محوری و برشی از طریق صفحات فولادی فوقانی و تحتانی انجام می گیرد. از این سامانه ها به صورت گسترده در کشور ژاپن استفاده می شود. در شکل زیر نمونه ای از جداساز الاستومر طبیعی با میرایی کم مشاهده می شود.

جداساز الاستومر طبیعی با میرایی کم

جداسازهای الاستومری طبیعی با میرایی بالا

در این دسته از جداسازها که اولین بار در سال 1982 مورد استفاده قرار گرفتند، از انواع الاستومر با میرایی بالا استفاده شده است. شکل زیر یک نمونه از این نوع جداساز را نشان می دهد.

جداساز الاستومر طبیعی با میرایی بالا

جداسازهای با هسته سربی

در این نوع جداساز از ترکیبی از لایه ضخیمی از لاستیک با صفحات فولادی و هسته سربی تشکیل شده است. هسته سربی جداساز تحت نیروهای جانبی ناشی از زلزله جاری می شود. از این نوع جداساز اولین بار در سال 1975 استفاده شد و به طور گسترده ای در کشورهای آمریکا، ژاپن و نیوزلند مورد استفاده قرار می گیرد. نمونه ای از این نوع جداساز در شکل زیر نشان داده شده است.

جداساز با هسته سربی

جداسازهای اصطکاکی پاندولی

شکل اولیه جداسازهای اصطکاکی از دو صفحه مسطح و تکیه گاه مفصلی لغزنده تشکیل شده بود. در این حالت پس از ایجاد تحریک زلزله تغییر شکل افقی در سازه ایجاد می شد. در این حالت برای جلوگیری از ایجاد تغییر شکل افقی ماندگار در سازه، جداسازهای اصطکاکی پاندولی با هندسه به صورت شکل زیر توسعه داده شدند.

جداساز اصطکاکی پاندولی

میراگرهای ویسکوز

در قرن نوزدهم از میراگرهای ویسکوز برای مهار کردن اثرات ضربه توپ کشتی ها استفاده می شد. در اوایل قرن بیستم شرکت های اتومبیل سازی از میراگرهای ویسکوز به صورت گسترده در سیستم تعلیق وسایل نقلیه استفاده می کردند. از این نوع میراگرها در طی جنگ سرد به عنوان جداساز در سیلوها و سنگرهای پرتاب موشک استفاده می شد. از اوایل دهه هشتاد میلادی، میراگرهای ویسکوز به صورت گسترده برای کاربری های غیر نظامی مورد استفاده قرار گرفت. جزئیات یک میراگر ویسکوز و نحوه قرارگیری آن در سازه در شکل نشان داده شده است. در این نوع میراگر یک پیستون درون یک سیلندر پر شده از روغن یا سیلیکون یا مواد مشابه، حرکت می کند. در انتهای پیستون تعدادی روزنه کوچک وجود دارد که در هنگام حرکت آن داخل سیلندر، مایع درون سیلندر از طریق این روزنه ها به سمت دیگر پیستون منتقل می شود. در این حالت با ایجاد نیروی مقاوم در برابر حرکت پیستون، انرژی اعمال شده مستهلک می شود.